Good Morning Vietnam! (Part II)

Lieve allemaal,

Wat sneller dan verwacht, maar we hebben dan ook een hoop meegemaakt de laatste paar dagen...

Zoals Pien in Part I aangaf wilden we vandaag het schattige maar regenachtige Hoi An gaan verlaten om vervolgens met de bus het wat zonnigere noordelijke Hue op te gaan zoeken. Maar helaas zijn onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water gevallen!

Zoals jullie al weten hadden we de eerste dagen al een hoop regen gehad en hebben we na schrijven van ons stukje op de site die avond nog onze buskaartjes richting Hue gekocht. Ons favoriete restaurant/bar voor diner/drankjes stond die avond al helemaal blank, normaal voor deze tijd van het jaar werd ons verteld. Echter toen we de volgende ochtend naar "ons" ontbijtrestaurantje wilden kwamen we niet verder dan het begin van de hoofdstraat. De rest bleek al helemaal ondergelopen te zijn, niet helemaal voor de tijd van het jaar (lees eeuw). Zelfs de lokale kakkerlakken en ratten waren op de vlucht geslagen en kwam je dus overal zwemmend tegen. Maar ja, wij laten ons niet gelijk wegjagen door wat regen en het leek alsof de politie en lokale bevolking alles redelijk onder controle hadden dus wij zijn onze kleding op gaan halen en op een zeldzaam droog moment naar het postkantoor gegaan om alles op te sturen.

Na een tijdje begaf de elektriciteit het en zat ongeveer 80% van de stad zonder stroom, dat betekent dus ook geen pinautomaten. Daar kwamen we achter toen we de halve stad hebben afgelopen om nog ergens Vietnamese Dong te kunnen pinnen zelfs in Laos was het makkelijker! Het is dus ook niet gelukt. We kwamen andere backpackers tegen die op zoek moesten naar een ander hotel omdat de kamers vol met water stonden (hmmm, waar heb ik dat toch eerder meegemaakt? O ja, windkracht 12 op de Rotterdam! Gelukkig ben ik geen Front Office Supervisor in Hoi An...). Ook waren er mensen die voor US$ 600 kleding hadden laten maken, maar ja dan ga je niet zomaar weg alles je alles al aanbetaald hebt. Toen de regen weer met bakken uit de hemel begon te komen en steeds meer bootjes met lifejackets uit de opslag gehaald werden begonnen Pien en ik een beetje zenuwachtig te worden.

Bij aankomst in ons hotelletje gaf de eigenaar aan dat het geen slecht idee was om misschien gelijk naar Da Nang door te gaan aangezien er helemaal geen bussen meer van of naar Hoi An vertrokken en dat als we wel zouden blijven we misschien nog 4 dagen vast zouden zitten. Nou is Da Nang niet de gezelligste plaats in Vietnam (de Lonely Planet besteed er niet voor niets maar 2 pagina's aan...) maar who cares op zo'n moment? Wegwezen! We hebben nog nooit zo snel onze backpacks ingepakt en waren binnen een kwartier klaar voor vertrek.

Terwijl we zaten te wachten in de lobby kwamen we in gesprek met een Amerikaanse man die net zijn huis had moeten verlaten omdat het water in de woonkamer tot boven z'n middel kwam. De koelkast dreef door de keuken en alle boeken van zijn winkel waren zeiknat en voorgoed beschadigd. Hij vertelde dat er die dag al mensen door het hoge water zijn verdronken.... Gelukkig hebben wij dit zelf allemaal niet gezien.

Goed anderhalf uur later zaten we eindelijk in de taxi (zelfs de hogergelegen straat van ons hotel begon onder te lopen) op weg naar Da Nang. Toen ik onderweg uit het raam keek omdat de auto een beetje over de weg slingerde zag ik dat het water halverwege de deur stond. Eng...

De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn alleen maar erger en dit zijn de ergste overstromingen sinds 1964. Op internet lees je er eigenlijk bijna niets over en de Vietnamezen zelf schijnen het allemaal te ondergaan en zich nog niet druk te maken over morgen. Zaken gaan gewoon door de toeristen worden nog steeds afgezet met plastic poncho's en op dit moment veel te dure hotelkamers. Maar ja, neem het ze eens kwalijk...geen verzekering en een huis vol met water.

Pien en ik zitten op het moment van schrijven, door de onderhandelkunsten van m'n kleine zussie, in een heel fijn (en droog) hotel voor een zacht prijsje. We hebben gelukkig voor morgenavond een ticket weten te bemachtigen naar Hanoi waar het weer een stuk beter schijnt te zijn.

Genoeg Twister meets The Perfect Storm verhalen uit Vietnam en hopelijk tot snel maar weer met wat leukere ervaringen!

Liefs,

Pien & Peo

P.s. Voor de foto's zie Part I