Angkor Wat?

Lieve allemaal,

Waar waren we ook alweer gebleven? O ja, Luang Prabang, Laos. Om 08.00 uur 's ochtends vertrok onze bus richting Vang Vieng. Dit dorpje staat eigenlijk om twee dingen bekend en dat zijn het "tuben" (op een grote rubberen band een rivier over drijven en dan onderweg stoppen bij barretjes aan de oever (of omgekeerd) en de serie Friends, die echt in elk schuurtje wat zichzelf een restaurant mag noemen wordt gedraaid. Na aankomst in wederom een mottig ruikend maar prima hostel zijn we dan ook gelijk maar het stadje gaan verkennen en een paar afleveringen Friends gaan kijken. Na het nuttigen van een aantal biertjes met de Australische dames hebben we het tuben voor de volgende dag geboekt. Het in de band komen zag er voor mij erg makkelijk uit...maar was in werkelijkheid een grap. Ik liet mezelf in een plas modder vallen en zat helemaal onder. Pien die aan wal stond vond dit natuurlijk allemaal erg geestig en deed ook geen moeite om zich in te houden. (Achteraf bleek dat ik haar nog zou terug pakken die dag). Na zo'n anderhalf uur drijven kwam dan eindelijk de eerste bar van velen in zicht. Een korte stop gemaakt en een plons in het water gemaakt vanaf een klein kabelbaantje. Daarna verder op zoek naar lunch en een nog gezelliger barretje. Daar binnen gehaald bleek dat je daar een nog grotere plons kon maken en dit zag ik eigenlijk wel zitten. Pien had vooraf al allemaal slappe smoesjes maar is er uiteindelijk wel afgesprongen! En hoe....de blauwe plekken zijn vandaag (na bijna een week) nog zichtbaar, arm schaap! In ieder geval hebben we een topdag op de tubes gehad.

Na Vang Vieng was het tijd om weer verder te gaan richting de hoofdstad Vientiane. Behalve dat onderweg ernaar toe de A/C van de bus in brand stond was hier niet veel te beleven en hebben we gelijk besloten weer door te gaan naar Pakse. Eerst nog even een ticket Pakse-Siem Reap kopen waar we ook niet echt gelukkig van werden. E-tickets bestaan hier niet en het is blijkbaar vreemd als een reisbureau geen tickets meer kan uitprinten omdat ze op zijn...Ook nog het geluk dat de dag daarvoor de prijzen omhoog gegaan waren en dat we met de lokale munteenheid kip konden betalen. 1.900.000 kip wel te verstaan! (Voor een kort maar gelukkig moment konden wij ons miljonairs noemen...dat merk je ook wel aangezien de pinautomaat beschermd wordt door een man met een AK-47, of hoe ze ook heten). Uiteindelijk is alles gelukt en konden we weer uitkijken naar een busreisje van bijna 10 uur.

Helaas was het alweer tijd om het mooie Laos weer gaan te verlaten en vertrokken we vanuit Pakse van een soort schuur met landingsbaan met een klein vliegtuigje naar Siem Reap, maar niet voordat Pien de vergeten zakmessen nog even achter de schermen in onze backpack mocht gaan stoppen. De vliegveld controles zijn hier iets minder scherp!

Inmiddels zitten we dus in Cambodja en hebben we vandaag Angkor Wat bezocht. Om 05.00 uur stond Lien, onze privé chauf voor de dag, op ons te wachten om ons in zijn tuk-tuk naar de tempels te brengen en zonsopgang te gaan bezichtigen. Ik denk dat het niet mogelijk is om te beschrijven hoe mooi en groot deze tempels eigenlijk zijn (zie foto's en/of Lara Croft...). Kan je wel vertellen dat we erg blij zijn dat we de route omgekeerd (Ruben & Claudia, bedankt!) hebben gedaan en dat we zo vroeg weg zijn gegaan. We hebben volgens mij tot een uurtje of 10.00 de grote bussen kunnen ontwijken.

Last but not least moet ik niet vergeten te vertellen dat onze dierenvriend Pien vandaag de schrik van haar leven heeft gehad door een douche met een gecko en had ze het gevoel in een drol te zijn gestapt toen ze een kikker dood trapte...Tja...

Dikke kussen en tot snel maar weer.

Liefs,

Pien & Peo